"5 i 6 /52 Tygodnie szczęścia"

Witajcie serdecznie! Dzisiaj chcę się z Wami podzielić moimi małymi szczęściami, jakie spotkały mnie w ostatnich dwóch tygodniach, oczywiście nie wszystkie udało się uwiecznić na zdjęciach.
Najpierw udało mi się z bliska sfotografować pana gila, który zakradał się do karmnika.

Udało mi się w końcu spotkać z Agatką z "Kącika Małej Sowy" i dokonać naszej wymianki, która jak wiecie jest wieloetapowa i to była jej pierwsza część. Otrzymałam wspaniałe przyborniki na druty i wspaniałe serducha:

Udało mi się nauczyć i zrobić pierwszą szydełkową skarpetę, która zapoczątkowała ich "mini produkcję", ale o tym w innym poście:

Dotarła do mnie w końcu zamówiona przesyłka z nowym zapasem koralików:

oraz z długo poszukiwanymi po naszych regionalnych bibliotekach, a w końcu zamówiona w internecie, literatura. Jestem strasznie sentymentalna, o czym się jeszcze pewnie niejednokrotnie przekonacie i mało mnie obchodzi, że w książce tej trąci poprzednią epoką polityczną. Jak miałam 7 lat to nawet o tym nie miałam pojęcia, a teraz liczy się dla mnie to, że ponad 33 lata temu (wtedy byłam w klasie I podstawówki) to właśnie ta książka była moją PIERWSZĄ KSIĄŻKĄ WYPOŻYCZONĄ ZE SZKOLNEJ BIBLIOTEKI. Z łezką w oku otwierałam paczkę, bo chcę, żeby moje dzieci miały jako takie pojęcie o tym jak wyglądała szkoła i jak było ponad 30 lat temu.

Kolejna pozycja literaturowa to już trochę późniejsze czasy czyli jakieś lata przełomu lat 80 i 90. Kolekcjonowałyśmy te komiksy z Siostrą namiętnie. Niech moje Córcie wiedzą, że mamy też polską wersję Asterixa i Obelixa (jeśli mnie pamięć nie myli to Kajko i Kokosz powstały chyba pod wpływem historii tych dwóch Galów?)

Odbyłam też z całą rodzinką służbowo-sentymaentalną podróż do miasta mej młodości - dawnej stolicy dawnego mojego województwa - Bielska-Białej, ale o tym postanowiłam napisać innego, nie-robótkowego posta:

Udało się nam pomyślnie załatwić soczewkę protetyczną z otworem źrenicznym i okulary dla mojego Męża, po którą musieliśmy udać się do Krakowa - naszego staro-nowego miasta wojewódzkiego. Teraz Mąż uczy się z nią egzystować. Tę podróż też odbyliśmy rodzinnie (dziewczynki mają jeszcze ferie) i razem udaliśmy się do Sanktuarium w Łagiewnikach:

Najbardziej radosnymi i szczęśliwymi są te chwile, które możemy spędzić razem, całą czwóreczką.

Mam nadzieję, że Was nie zanudziłam. Pozdrawiam i do kolejnego!!!!!